De grondstof voor de productie van horlogeonderdelen wordt verkregen tijdens het schoonmaken van de wereldzeeën. Het op deze manier verzamelde materiaal wordt gesorteerd, gereinigd en verwerkt tot kunststofgranulaat dat klaar is om in een mal te worden geïnjecteerd of om filament voor een 3D-printer te produceren.

Het horloge werkt op een batterij.

Meestal gemaakt van rubber, hars of siliconen. Dit type horlogebandjes kenmerkt zich door een hoge elasticiteit, is anti-allergisch, waterbestendig en neemt geen zweet op. Ze worden niet koud en vormen zich goed naar de pols.

Weergave van de dag van de maand van 1 tot 31.

Horloges met een waterdichtheid van 200M/20ATM zijn ontworpen voor zwemmen en snorkelen, maar ook voor duiken met een ademluchttoestel. 200M/20ATM geeft het niveau van waterbestendigheid van de ISO 6425-norm aan. ISO-tests omvatten schommelingen van temperatuur, diepte en druk (water, lucht) gedurende verschillende tijdsbestekken in rust en bij hantering van het operatieve deel van het horloge. Bij duikmodellen wordt bovendien een zoutwaterbestendigheidstest uitgevoerd en wordt het vermogen van het horloge om met overdruk om te gaan (decompressiesimulatie) getest.

Saffierglas voor horloges is oorspronkelijk ontstaan in een laboratorium ​​door het smelten van aluminiumoxide (Al2O3) in aanwezigheid van waterstof en zuurstof bij een temperatuur van 2000 °C. Na kristallisatie tot peervormige korund wordt deze gesneden en verder verwerkt tot de gewenste vorm en maat. Saffierglas is het hardste glas dat voor horloges wordt gebruikt. Op de hardheidsschaal van mineralen neemt het de tweede plaats in na diamant; het kan in feite dan ook alleen door diamant worden bekrast. Het enige nadeel is dat het niet flexibel is.

De meest voorkomende sluiting, die vooral wordt gebruikt voor leren en siliconen bandjes. Steek de pin van de gesp simpelweg in het gewenste gaatje.